بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

مبنای امانت که در جلسه [آقایان] صحبت شد اگر ما این دستور را توسعه بدهیم تقریباً بیشتر زندگی ما را در بر می‌گیرد. وقتی خداوند می‌گوید اماناتی که به شما سپرده شده به نحو صحیح به صاحبش برگردانید، یعنی به همان هدفی که به شما سپرده شده، آن هدف را سعی کنید داشته باشید. اگر یک بچه‌ی انسانی به شما سپرده شده یک طوری باید تربیت کنید که این بزرگ بشود، انسانی در جامعه می‌شود. اگر یکی از جاندارانی که تربیت می‌کنید گوسفند، آهو و امثال اینها به شما سپرده شده به نحوه‌ی دیگری باید تربیتش کنید. همین‌طور چیزهایی که به این کودک یاد می‌دهید باید مطابق زندگی آینده‌اش باشد و مطابق آنچه که خداوند از شما خواسته است. حالا اگر ما این را توسعه بدهیم، خود بدن را هم امانت به ما سپرده است وقتی می‌فرماید: در خلقت انسان، [او را] آماده کردم فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِن رُّ‌وحِي(حجر/۲۹) و از روح خودم در او دمیدم که نشان دهنده‌‌ی این است که خداوند یک شعبه‌ای، (حالا اگر فکر کنیم) یک نفخه‌ای از نفخات خودش در این انسان سپرده است منتها این نفخه الهی را به شما سپرده که بزرگش کنید و تربیت کنید. همین طور در تمام مدت تعلیم او به عهده‌ی شماست. وقتی سر کلاس هستید یا حتی روزنامه می‌نویسید و امثال اینها اگر اطلاعات غلط به شخص بدهید گناه آن به گردن شما است.

دو سه مورد من داشتم که نوشته بودند از یکی از آقایان مراجع پرسیده بودند که می‌خواهم زن بگیرم ولی حالا فهمیدم که او درویش است. یکی که محتاط بوده نوشته احتیاط کنید بهتر است و حال آنکه چه احتیاطی؟ این چه تعلیمی است که شما به دیگران می‌دهید؟! یک جامعه‌ای که همه با هم هستند یک دیوار و تفرقه می‌گذارید. این‌ها گناه دارد خیال می‌کند که گناه فقط همین است که نماز نخواند یا روزه نگیرد یا امثال اینها نه! آنها به جای خود گناه است. ولی آن‌ها را ممکن است خدا ببخشد ولی این را خدا نمی‌بخشد چون به کسی ضرر رسیده است. لااقل در قلمرو خودتان سعی کنید که هیچ وقت در این امانت خیانت نکنید. جز حرف راست نگویید. یک جهت این هم که در درویشی گفته‌اند که هیچ تعلیمی بی‌اذن نمی‌شود برای اینکه بی‌اذن اگر بکند گناه دارد، به این معنی که ممکن است اطلاعات غلطی به او بدهد. اگر فرض کنید آدمی که سرما خورده است به جای اینکه دوایی بدهید ضد سرماخوردگی باشد، یک دوایی بدهید که سرما خوردگی را تشدید می‌کند در این صورت این یک خیانتی است که به آن شخص کردید، اگر بدانید و اگر هم ندانید شما را منع کرده‌اند که اطلاعات ندهید. وقتی نمی‌دانید دستور ندهید.

ان‌شاءالله خداوند ما را آگاه کند و به همان اندازه‌ای که آگاه کرده مؤظف کند، نه بیشتر.