آتش: واژه آتش در اوستا، آتر(atar)، در پهلوی آتور و آتش، در پارسی آذر و آدر و در لهجه‌های مختلف آدیش، آتیش، و تش آمده است.(رضی، ۱۳۸۶،ص۵۶) ریشه این کلمه در سنسکریت «آدری» به معنی شعله است که بعنوان صفت خدای آتش که «آگنی» نامیده می‌شود نیز به کار رفته است.