از زمانی که بند ۳۵۰ اوین منحل و زندانیان سیاسی را در بندهای عمومی (غیرسیاسی) پخش کردهاند اغلب تصور درستی از تعداد زندانیان سیاسی نداشتیم. در مدتی که در بند ۴ زندان اوین بودم متوجه شدم تعداد زندانیان سیاسی خیلی خیلی بیشتر از حد تصور ماست. زندانیانی اکثراً گمنام یا کمتر شناختهشده. فقط در بند ما (۴) نزدیک به ۷۰ نفر زندانی سیاسی وجود داشت که حداکثر ۱۵درصد از آنها شناختهشده هستند. این تعداد زندانی سیاسی، تنها متعلق به یک بند زندان اوین است. تعداد کل زندانیان (سیاسی و غیرسیاسی) در بندهای ۷ و ۸ چندین برابر بند ۴ است که آمار درستی از زندانیان سیاسی آنجا در دست نیست. همچنین از بندهای امنیتی مانند ۲۰۹ و ۲-الف که زندانیان سیاسی در بدو بازداشتشان مدتها در آنجا نگهداری و بازجویی میشوند آماری وجود ندارد. زندانیانی که غیر از خانواده و دوستان نزدیکشان کسی از سرنوشت آنها خبری ندارد. احکامی که در دادگاههای انقلاب برای این زندانیان سیاسی صادر میشود روزبهروز سنگینتر و سنگینتر شده و در مرحلهی تجدیدنظر (عمدتاً) تأیید و تا آخرین روز اجرا میشوند. بالاترین حکمی که در زمان حضور من در این بند صادر شد متعلق به آقای مشکینخط با ۲۷ سال محکومیت بود. چند روز پس از آزادی من نیز آریاسب باوندزاده طی تماسی اعلام کرد که ۲۵ سال حکم گرفته است. این احکام به ترتیب توسط شعبه ۲۸ و ۱۵ صادر شدهاند. در کمال حیرت حکم ۷ سال نیم حبس همبندی دیگرم، معلم شریف محمد حبیبی قطعی شد. وکیل دادگستری مصطفی دانشجو ۸ سال و حامد آیینهوند ۶ سال حکم بدوی گرفتند. علی بازآزرده، مرتضی نظری، محسن امینزاده، محمدعلی محمودی، مرتضی نظری، حسین سرلک، حامد غلامی، محمدعلی باباپور، مسعود کیانی، کیومرث مرزبان و… بخش کوچکی از لیست بلندی از زندانیان سیاسی محبوس در بند ۴ هستند. فرهاد میثمی نیز پس از دورهای طولانی اعتصاب غذا و حضور در بهداری اوین از دیروز دوباره به جمع زندانیان سیاسی بند ۴ پیوست.