بسم الله الرحمن الرحیم

معلم و مدبر و مؤدِّب پدر و مادرش هستند، منتهی پدر و مادر باید توجه کنند که این وظیفه‌ی تعلیمِ بچه‌ها از قبل از تولدشان مقرر شده. و اینها فقط وظیفه‌ی این داشتند که این را به وجود بیاورند. حالا که به وجود آوردند خودشان هم باید تربیتش کنند. منتهی تربیت بچه‌ها توسط پدر و مادری که از این کلاس‌ها نخوانده‌اند که نمی‌دانم چنین، این است که طبق امر خدا، فرمان خدا باشند. تمام وظایف الهی‌شان را خوب رفتار کنند. همین که ببینند پدر و مادرشان صبح‌ها پیش از طلوع آفتاب پا می‌شود، خم و راست می‌شود، همین قدر در ذهنشان هست، بعد به فکرشان می‌رسد که این خم و راست شدن چی دارد؟ چه دعایی دارد؟ آنوقت یاد می‌گیرند که دعایش را هم بخوانند و به نتیجه نمازگزار… واِلا همان کسی که خودش اصلاً نماز نمی‌خواند نمی‌تواند به کسی بگوید نماز بخوان. دقت کنید و به همین حساب هم گفته‌اند که بهترین شخص پدر کودک است که در گوشش اذان و اقامه بگوید، این را توجه کنید. اگر دقت کنید به این وظیفه‌ی مادر که در واقع باید کودکستان باشد یعنی این بچه‌ها که غیر از نام خدا که به گوششان می‌خورد مابقی‌اش باید رفتار پدر و مادر را ببینند. بخصوص مادر را که بیشتر می‌بینند باید خیلی مراقبش باشند. خداوند هم در قرآن هر جا اسم برده البته به لحاظ احترامِ زن‌ها نام زن‌ها را هرگز نیاورده. حتی نام فرض بفرمایید “فاطمه زهرا” را هم نامش را نیاورده ولی رفتار پیغمبر نشان داد و نشان از این داشت که این فاطمه از قرآن هم بلد است. برای اینکه خودش یک آیه‌ی قرآنی است، ولی نام نبرد. در قرآن هم هرجا نام زن و مردی بوده، همیشه “والدین” می‌گفته. نه نام زنان خوشنام و نه نام زنان… می‌گوید: دو تا زن‌ها را خیلی تعریف می‌کند یکی “آسیه زن فرعون” است و یکی دیگر الان یادم رفته. و دو نام هم هست که خیلی مذمت می‌کند، یکی زن… یادم می‌رود. در آنجا هم نام هیچکدام را نمی‌برد، نام شوهرشان را می‌برد. این باید در زندگی هم مدل باشد یعنی در زندگی خانوادگی و غیر از آن مردها تحمل بار احیاناً دشمنی‌ها را بکشند. هیچ وقت نامشان را…، برای اینکه آنها باید نامشان و حواسشان معطوف باشد به بزرگ کردن و تربیت کودکان. این است که هیچ جا نامشان ذکر نشده. یکی “مادر عیسی” علیه‌السلام، که هیچ جا اسم اینها نیست، می‌گوید: مادرِ عیسی یا مادرِ موسی علیه‌السلام، از اینها تعریف می‌کند، یا از کسانی هم که مذمت می‌کند، مذمت را هم به نام شوهرش می‌شود. می‌شود “زن حضرت لوط” از گناهکاران بود. حضرت لوط خودش پیغمبر بود، پاک و معصوم ولی زنش با او دشمن بود. نام او را هم که می‌برند به اسم “همسر حضرت لوط” می‌گویند، و امثال اینها، توجه کنید. این قرآن هم به گوش بچه‌ها خواندن این نیست که یاسین به گوش کی…، نه! آن یاسین اگر بخواهند بخوانند به گوش مادرهایشان و پدرهایشان می‌خوانند و مردم جامعه. بنابراین در مراقبت این بچه‌هایی که خودتان به وجود آورده‌اید یعنی خداوند این خلاقیت را به خود شما سپرده، در این خلاقیت از اولش مادر و پدر خلاق هستند، بخصوص یک دورانی مادر “خلاق” است که فرزند را با صفات خاص به وجود می‌آورد. شما هم برای اینکه فرزند صفات خاص داشته باشد جوری رفتار کنید که خودتان هم باشید. یعنی کودکتان همان جوری خواهد بود که خودتان هستید. در اینجاست که کودک مربی پدر و مادر می‌شود. همیشه مادر مربی کودک هست ولی بطور غیرمستقیم اینجا کودک مربی مادر می‌شود. این دقت را بکنید ان‌شاءالله.